Madame Lelica

Robert Mitchum był niedocenianym amerykańskim czołowym człowiekiem o ogromnych zdolnościach, który wysublimował swoje talenty pod powietrzem bezinteresowności. Urodził się w Bridgeport w stanie Connecticut jako syn Ann Harriet (Gunderson), Norweskiej imigrantki i Jamesa Thomasa Mitchuma, pracownika stoczni i kolei. Jego ojciec zginął w wypadku kolejowym, gdy miał dwa lata, a Robert i jego rodzeństwo (w tym brat John Mitchum, później także aktor) byli wychowywani przez matkę i ojczyma (major Armii Brytyjskiej) w Connecticut, Nowym Jorku i Delaware., Wczesne pogardy dla władzy doprowadziły do problemów z dyscypliną, a Mitchum spędził wiele lat na przygodach na otwartej drodze. Później twierdził, że podczas jednej z tych podróży, w wieku 14 lat, został oskarżony o włóczęgostwo i skazany na Gang sieci Georgia, z którego uciekł. Pracując na różnych stanowiskach (m.in. ghostwriter dla astrologa Carrolla Rightera), Mitchum odkrył aktorstwo w amatorskiej firmie Teatralnej w Long Beach w Kalifornii. Pracował w Lockheed Aircraft, gdzie stres związany z pracą spowodował, że cierpiał na chwilową ślepotę., Mniej więcej w tym czasie zaczął zdobywać małe role w filmach, pojawiając się w dziesiątkach w bardzo krótkim czasie. W 1945 roku został obsadzony w roli porucznika Walkera w filmie G. I. Joe (1945) i otrzymał nominację do Oscara w kategorii Najlepszy aktor drugoplanowy. Jego gwiazda szybko wzrastała i stał się ikoną filmu noir z lat 40., choć równie biegły w westernach i dramatach romantycznych., W latach 50. był prawdziwą gwiazdą pomimo krótkiego więzienia za używanie marihuany w 1949 roku, co wydawało się raczej poprawiać niż zmniejszać jego atrakcyjność „bad boy”. Chociaż pozornie lekceważył „sztukę”, pracował w niezwykle przemyślanych artystycznie projektach, takich jak noc myśliwego Charlesa Laughtona (1955), a nawet napisał i skomponował oratorium wyprodukowane w Hollywood Bowl przez Orsona Wellesa., Jako mistrz akcentów i pozornie nie troszczący się o swój wizerunek gwiazdy, grał zarówno w niezapomnianych, jak i niezapomnianych filmach z niezachwianą nonszalancją, co doprowadziło wielu do przeoczenia cudownego talentu, który może wnieść do projektu, który uważa za fascynujący. W latach 80. przeniósł się do telewizji, gdy jego możliwości filmowe zmniejszyły się, zdobywając nowych fanów dzięki Winds of War (1983) I War and Remembrance (1988). Jego synowie James Mitchum i Christopher Mitchum są aktorami, podobnie jak jego wnuk Bentley Mitchum. Jego ostatnim filmem był James Dean: wyścig z przeznaczeniem (1997) z Casperem Van Dienem jako James Dean.