podsumowanie sprawy
Charles Baker, mieszkaniec miejskiej dzielnicy w Tennessee, złożył pozew w sądzie federalnym przeciwko Joe Carr, ówczesnemu sekretarzowi stanu Tennessee. Baker domagał się sądowego nakazu odroczenia wyborów do czasu wypełnienia przez Państwo obowiązku ponownego obsadzenia okręgów ustawodawczych, czego nie uczynił od 1901 roku (ponad 60 lat)., Chociaż Konstytucja Tennessee wymagała, aby ponowna kandydatura była przeprowadzana co dziesięć lat, twierdzenie Bakera opierało się na klauzuli równej ochrony 14th Amendment. Baker twierdził, że ze względu na zmiany ludności w stanie, a w szczególności migracje do miast, jego głos w obszarze miejskim miał znacznie mniejszą wagę niż głos wyborcy w okręgu wiejskim, co stanowiło ” degradację głosów.”
orzeczenie
, Sąd uznał, że powodowie mieli prawo do pozwu, powołując się na Colegrove V. Green jako precedens dla przyznawania ” wyborców, którzy twierdzą, że fakty pokazujące niekorzystne dla siebie jako osoby … stojące do pozwu.”Cofając Colegrove, jednak Trybunał stwierdził, że sądy były odpowiednim źródłem ulgi w sprawach dotyczących malapportionment. Głównym pytaniem przed Trybunałem była kwestia doktryny kwestii politycznej, przez którą Sąd Okręgowy i Sąd Colegrove orzekły kwestie dotyczące ponownego powołania jako nieujawnione., Sąd Najwyższy odwrócił się, stwierdzając, że ponieważ roszczenia nie były pochodną klauzuli gwarancyjnej artykułu IV, a raczej czternastej poprawki, to po prostu implikacja praw politycznych nie uczyniła sprawy niewłaściwą do kontroli sądowej., Podczas gdy Trybunał stworzył sześcioczęściowy test w celu ustalenia, czy sprawa przedstawiła pytanie polityczne, najważniejszym faktem dla celów redystrybucji było ustalenie, że nierówności głosowania przedstawione spełnione te wymagania, w tym wyrok, że sądy mogą zapewnić „wykrywalne i zarządzalne standardy” dla przyznania ulgi.
wpływ na redystrybucję
Baker V.Carr otworzył drzwi do sądowej kontroli procesu redystrybucji, wywołał kaskadę kolejnych pozwów sądowych i wysłał fale uderzeniowe przez społeczność redystrybucji., Choć w opinii zabrakło odpowiedzi na pytanie o kształt, jaki powinna przybierać ulga w sprawach dotyczących malaportacji, uznając nierówne okręgi za powodujące rzeczywiste i sprawiedliwe obrażenia, położyła ona podwaliny pod szybki rozwój Zasady „jednoosobowego głosowania”. To nie przypadek, że do 1964 roku, zaledwie dwa lata później, 26 stanów ponownie wybrało swoje okręgi legislacyjne, trzy pod planami sądowymi, a wiele więcej pod presją sądową. Do 1966 roku liczba ta wzrosła do 46 Stanów.