podsumowanie
brutalne morderstwo Kitty Genovese w 1964 roku wywołało powszechne zainteresowanie opinii publicznej, głównie dlatego, że zgłoszono, że miało miejsce w oczach około 38 świadków, z których większość widziała incydent przez okna swoich mieszkań w wieżowcu naprzeciwko ulicy. (Prace dochodzeniowe przeprowadzone około 50 lat później sugerują, że nie było tak wielu rzeczywistych świadków-prawdopodobnie nawet siedmiu lub ośmiu.,) Analizy przeprowadzone przez publicystów i inne osoby skupiały się na bezdusznej obojętności, którą wykazywali ci, którzy nie interweniowali w sytuacji nadzwyczajnej, co stało się znane, przynajmniej przez pewien czas, jako „apatia obserwatorów.”(Wkrótce jednak stało się jasne, że osoby postronne w takich wydarzeniach rzadko są apatyczne lub obojętne.,) Zaintrygowani wewnętrzną i interpersonalną dynamiką, która może być zaangażowana, dwaj psychologowie społeczni, Bibb Latané i John Darley, rozpoczęli program badań, które doprowadziły do wniosku, że każde pojęcie „bezpieczeństwa w liczbach” jest iluzoryczne. W rzeczywistości to właśnie obecność innych ludzi może zniechęcać do pomocy w takich okolicznościach. Mówiąc dokładniej, inni nie reagujący przechodnie mogą dostarczać sygnałów sugerujących, że zdarzenie nie jest poważne, a brak działania jest odpowiednią reakcją., Ponadto świadomość, że inni są dostępni do pomocy, pozwala indywidualnemu obserwatorowi przenieść część odpowiedzialności za interwencję na innych obecnych, proces, który Latané i Darley nazwali „dyfuzją odpowiedzialności”; to znaczy, im większa liczba innych obecnych, tym łatwiej jest każdej jednostce założyć, że ktoś inny pomoże. Późniejsze badania wykazały, że tendencja do tego, aby jednostka była mniej podatna na pomoc, gdy jest częścią grupy niż sama—obecnie znana jako „efekt postronnego obserwatora”—jest zjawiskiem niezwykle silnym., Mimo że psychologia społeczna rozwinęła dogłębne zrozumienie mechanizmów, które napędzają to zjawisko, stosowanie tej wiedzy jest trudne, a znaczące incydenty z udziałem efektu postronnego nadal występują.