Olli-Matti Oinonen z Savon Sanomat napisał, że film jest plenerowym, nastrojowym filmem drogowym: „Alaska Highway polega na naprawianiu Ciężarówki, podróżowaniu i pięknych sceneriach, ale mimo to reżyser Salmenperä był w stanie stworzyć magiczne napięcie, w którym widz zastanawia się wraz z Tolonenem, czy stara ciężarówka będzie w stanie wykonać nowe zadanie. Henri Blomberg świetnie poradził sobie ze zdjęciami, a dzięki muzyce skomponowanej przez Ville ' A Anselmi Tanttu w filmie panuje atmosfera Wielkiej wolności., Widz może nawet poczuć powiew wiatru na twarzy. Nawet pies Podróżujący z Rhysem Palmerem wydaje się cieszyć wolnością i podróżą.”
Kalle Kinnunen z Suomen Kuvalehti porównał film do Andrieja Rubliowa Andrieja Tarkowskiego i jego słynnego epizodu odlewania dzwonu kościelnego. „Atmosfera jest świętością, ale jest również ciężka: muszą przejść przez ten projekt. Alcan Highway zaskakuje ciekawym filmem, choć wydaje się, że nie dzieje się w nim nic znaczącego. Nie podano żadnych wyjaśnień dla postaci Hese, która jest bezcelowym Wędrowcem., Jest tylko jedna scena, w której narrator ujawnia niektóre z osobistych historii Hese, a rzeczy wydają się układać, tak jak powinny. Na koniec narrator stwierdza, że nie wyruszamy w podróż, ale ona nas kształtuje. To już jest zbędne. Już wcześniej o to nam chodziło. Ta podróż pozostawia za sobą ciepłą poświatę.”
Anna Möttölä z Helsingin Sanomat nyt również napisała pozytywnie o filmie. „Na samym początku powiem: nic nie wiem o samochodach ciężarowych i nie jestem nimi zainteresowany. Niemniej jednak od razu zakochałem się w tym filmie., Salmenperä i operator Hena Blomberg służą nam oszczędnie pięknymi górskimi krajobrazami Alaski — a kiedy w końcu otwierają się przed naszymi oczami, efekt jest jeszcze bardziej imponujący. Wspaniała muzyka Ville Anselmi Tanttu i orkiestry zabierze nas w tę podróż. Alcan Highway Nie głosi błogosławieństw redukcji, a także nie gloryfikuje stylu życia bohatera. Opowiada o pogoni za marzeniami i wolnością — oraz o nabyciu domu, który można znaleźć w zniszczonym jachcie jerry.,”
John Anderson z magazynu” Variety „napisał, że film jest jak oglądanie „Czechowa na złomowisku”: „miejsca są zaskakująco wspaniałe, a lensing Heny Blomberg jest pierwszorzędny. Mniej oczywiste i bardziej krytyczne jest poczucie konstrukcji filmu — sposób, w jaki salmenperä fotografuje różne działania Tolonena, a ciężarówka, aby stworzyć poczucie płynności, ruchu i samotności. Kiedy Palmer i Ayres wrócą do swojego życia (podpisali się tylko na ograniczony czas), Tolonen ma być zdany na siebie i tak to się czuje., Jak Salmenperä jest to jedna z radości filmu. Wartości produkcji są pierwszorzędne, łącznie z muzyką, chyba że Tolonen śpiewa.”