opowieści o heroizmie, wytrwałości i odwadze amerykańskiego Zachodu nie były zarezerwowane tylko dla kowbojów. Na długo przed nimi byli Rdzenni Amerykanie, których kulturowa i duchowa różnorodność, a także głęboko zakorzenione połączenie z ziemią, ujawniły zupełnie inny sposób życia, który Amerykanie są w stanie podziwiać dzisiaj., Jednak w XIX i XX wieku Stany Zjednoczone-motywowane swoimi politycznymi i ekonomicznymi agendami – miały wrogie spojrzenie na swoich starszych sąsiadów, uważając ich za gorszych, a nawet bardziej, zagrożenie dla planów ekspansji na zachód. Szczególnie podczas Gorączki Złota w 1800 roku, te dwa przeciwstawne światopogląd starły się w przemoc, ale z kolei dał początek legendarnym indiańskim przywódcom wojennym.
Geronimo
przywódca Apaczów, który zaciekle walczył z Meksykiem i USA., za ekspansję na ziemie swojego plemienia (obecnie Arizona), Geronimo zaczął podburzać niezliczone najazdy przeciwko obu stronom, po tym, jak jego żona i troje dzieci zostało zamordowanych przez Meksykańskie oddziały w połowie 1850 roku.
urodzony jako Goyahkla, Geronimo otrzymał swoje słynne Imię, gdy wyruszył do walki pośród lawiny kul, zabijając wielu Meksykanów tylko nożem, aby pomścić śmierć swojej rodziny. Chociaż jak dostał nazwę „Geronimo” jest przedmiotem debaty, biali osadnicy w tym czasie byli przekonani, że był ” najgorszym Indianinem, który kiedykolwiek żył.,”
4 września 1886 roku Geronimo poddał się wojskom amerykańskim, wraz ze swoją małą grupą zwolenników. W pozostałych latach życia nawrócił się na chrześcijaństwo (ale został wyrzucony z kościoła z powodu nieustannego hazardu), pojawił się na targach i wziął udział w inauguracyjnej paradzie prezydenta Theodore ' a Roosevelta w 1905 roku. W 1906 r. wydał swój własny pamiętnik, Geronimo ' s Story of His Life.
na łożu śmierci trzy lata później Geronimo podobno powiedział siostrzeńcowi, że żałuje poddania się USA. „powinienem był walczyć, dopóki nie będę ostatnim żyjącym człowiekiem”, powiedział mu., Geronimo został pochowany na Apache Indian Prisoner of War Cemetery w Fort Still w Oklahomie.
siedzący byk
jako święty człowiek i wódz plemienia Hunkpapa Lakota Siuksów, siedzący byk był symbolem indiańskiego oporu przeciwko polityce rządu USA. W 1875 roku, po sojuszu z różnymi plemionami, siedzący byk miał tryumfalną wizję pokonania amerykańskich żołnierzy, a w 1876 roku jego wizja się spełniła: on i jego ludzie pokonali armię generała Custera w potyczce, znanej obecnie jako bitwa pod Little Bighorn, na wschodnim Terytorium Montany.,
Po poprowadzeniu niezliczonych partii wojennych, Sitting Bull i jego pozostałe plemię na krótko uciekli do Kanady, ale ostatecznie powrócili do USA i poddali się w 1881 roku z powodu braku środków. Później dołączył do Buffalo Bill ' s Wild West Show, zarabiając 50 dolarów tygodniowo, i nawrócił się na katolicyzm.
15 grudnia 1890 roku, zainspirowany indyjskimi agentami, którzy obawiali się, że siedzący byk planuje ucieczkę z tancerzami duchów, powstającym indiańskim ruchem religijnym, który przewidywał spokojny koniec ekspansji białych, policjanci próbowali go aresztować., Wśród zamieszania, oficerowie skończyli śmiertelnie strzelając siedzącego byka, wraz z siedmioma jego zwolennikami. Chociaż pierwotnie został pochowany w Fort Yates-rezerwacie Dakoty Północnej, gdzie został zabity — w 1953 roku, jego rodzina przeniosła jego szczątki w pobliżu Mobridge w Dakocie Południowej, miejsca jego urodzenia.
Crazy Horse
przywódca Ludów Oglala Lakota, Crazy Horse był odważnym wojownikiem i obrońcą tradycji kulturowych swojego plemienia — do tego stopnia, że nie pozwolił nikomu zrobić swojego zdjęcia., Wiadomo, że odegrał kluczowe role w różnych bitwach, między innymi w bitwie pod Little Bighorn w 1876 roku, gdzie pomógł siedzącemu bykowi pokonać generała Custera.
W przeciwieństwie do swoich kolegów z Lakoty, siedzącego byka i Galla, którzy uciekli do Kanady, Crazy Horse pozostał w USA, aby walczyć z amerykańskimi oddziałami, ale ostatecznie poddał się w maju 1877 roku. We wrześniu tego samego roku Crazy Horse spotkał się ze swoim koniem, gdy opuścił rezerwację bez pozwolenia, aby zabrać chorą żonę z powrotem do rodziców., Wiedząc, że zostanie aresztowany, początkowo nie stawiał oporu oficerom, ale kiedy odkrył, że zabierają go do wartowni (z powodu plotek, że planuje wybuch buntu), walczył z nimi i próbował uciec. Z rękami zatrzymanymi przez jednego żołnierza, drugi dźgnął bagnetem w wodza wojennego, ostatecznie zabijając go. Chociaż jego rodzice pochowali jego szczątki w Dakocie Południowej, dokładna lokalizacja jego szczątków nie jest znana.
Wódz Joseph
podczas gdy wielu wodzów i wodzów indiańskich było znanych z bojowego oporu wobec USA.,ekspansja na zachód, Wódz Joseph, przywódca Nez Perce, znany był ze wspólnych wysiłków na rzecz negocjacji i pokojowego życia z nowymi sąsiadami. Chociaż jego ojciec, Joseph starszy, pośredniczył w pokojowym traktacie Ziemskim z rządem USA, który rozciągał się od Oregonu do Idaho, ten ostatni nie dotrzymał umowy. Aby uczcić pamięć swojego ojca, który zmarł w 1871 roku, Wódz Joseph sprzeciwił się pozostaniu w granicach rezerwatu Idaho, który rząd nakazał.
w 1877 roku zagrożenie ze strony USA, atak kawalerii zmusił go do ustąpienia i zaczął prowadzić swoich ludzi do rezerwatu. Jednak przywódca Nez Perce znalazł się w trudnej sytuacji, gdy niektórzy z jego młodych wojowników — rozgniewani, że ich ojczyzna została im skradziona — najechali i zabili sąsiednich białych osadników; kawaleria amerykańska zaczęła ścigać grupę i niechętnie Wódz Joseph postanowił dołączyć do walczącej grupy. 1400-milowy Marsz jego plemienia i taktyka obrony zaimponowały generałowi Williamowi Tecumseh Shermanowi i odtąd był znany jako ” czerwony Napoleon.,”
zmęczony rozlewem krwi, Wódz Józef skapitulował 5 października 1877 roku. Jego emocjonalna mowa o poddaniu się została zapisana w annałach amerykańskiej historii i aż do śmierci przemawiał przeciwko niesprawiedliwości Stanów Zjednoczonych i dyskryminacji rdzennych Amerykanów. W 1904 roku zmarł, według opinii lekarza, na „złamane serce.”
Red Cloud
urodzony w North Platte w stanie Nebraska, Red Cloud spędził większość swojego młodego życia na wojnie. Umiejętności bojowe przywódcy Siuksów Oglala Lakota uczyniły go jednym z najgroźniejszych przeciwników USA., Armii, a w latach 1866-1868 prowadził zwycięską kampanię, znaną jako wojna czerwonej chmury, w wyniku której przejął kontrolę nad terytorium Wyoming i Południowej Montany. W rzeczywistości inny przywódca Lakota, Crazy Horse, odegrał ważną rolę w tej bitwie, która doprowadziła do wielu ofiar amerykańskich. zwycięstwo Red Cloud doprowadziło do Traktatu w Fort Laramie w 1868 roku, który dał jego plemieniu własność czarnych wzgórz, ale te chronione obszary ziemi w Dakocie Południowej i Wyoming szybko zostały zajęte przez białych osadników szukających złota., Red Cloud wraz z innymi indiańskimi przywódcami udał się do Waszyngtonu, aby przekonać prezydenta Granta do przestrzegania traktatów, które zostały pierwotnie uzgodnione. Chociaż nie znalazł pokojowego rozwiązania, nie wziął udziału w Wielkiej Wojnie Siuksów z lat 1876-1877, którą prowadzili jego współplemieńcy, Crazy Horse i Sitting Bull.
niezależnie od tego, czerwona Chmura nadal podróżowała do Waszyngtonu, aby walczyć o swój lud, a ostatecznie przeżyła wszystkich głównych przywódców Siuksów. W 1909 roku zmarł w wieku 87 lat i został pochowany w rezerwacie Pine Ridge.